Sevda papağanı, cennet papağanı ile sıklıkla karıştırılan bir papağan türüdür. Ülkemizde isim karmaşası yaşansa da, bu iki papağan türü aslında aynı türün farklı isimleridir. Satış sırasında farklı türler olarak sunulabilirler, ancak özellikleri neredeyse aynıdır ve sadece renk farklılıkları gösterebilirler. Afrika kökenli olan bu kuş türü, nemli ve sıcak iklimlerden hoşlanır ve tohumlarla beslenir. Sevda papağanları genellikle Hint Okyanusu adalarında yaşamaktadır. Sosyal bir yapıya sahip olduklarından, çift olarak yetiştirilmesi önerilir. Tek başına kaldıklarında daha fazla ilgi ve sevgiye ihtiyaç duyarlar. Bu papağanların bulunduğu kafesin geniş ve rahat olması önemlidir. Müzik çaldığında eşlik edebilen bu papağanlar, 12-19 santimetre uzunluğunda ve 40-60 gram ağırlığındadır. Yaklaşık 10-15 yıl ömre sahip olan sevda papağanının gagası keskin ve sivridir. Parlak yeşil tüyleri ve kısa kuyrukları vardır. Bilinen 30'dan fazla türü bulunmaktadır. Konuşma kabiliyetleri sınırlı olsa da, üzerine düşüldüğünde öğrenme yetenekleri vardır. Örneğin, adı söylendiğinde tepki gösterebilirler. Sevda papağanlarının kesinlikle başka türlerle çiftleştirilmemesi gerekir, aksi takdirde yavrular ya ölü doğar ya da sakat olur.

Sevda papağanlarında cinsiyet tayini için en güvenilir yöntem DNA analizidir. Ancak bazı fiziksel farklılıklar da cinsiyet tayininde yardımcı olabilir. Dişi sevda papağanlarında kuyruk genellikle aynı uzunlukta ve düz biterken, erkek papağanlarda kuyruk daha oval bir yapıya sahiptir. Orta kısımdaki tüyler yan kısım tüylerine göre daha uzundur. Dişi papağanlar tünediğinde ayak arası mesafesi erkek papağanlara göre daha fazladır. Dişi papağanların kafasının üst kısmı daha düz olurken, erkek papağanların kafası daha ovaldir. Bu gibi ayrımlar cinsiyet tayinini kolaylaştırabilir.

Sevda papağanı beslemek isteyen kişiler, papağanın evcilleşmesini ister. Yavru papağanlar büyük bir sabır karşılığında daha çabuk evcilleşir. Dolayısıyla evcilleştirmek isteyenler, papağan henüz iki aylıkken bakmaya başlamalıdır. Papağanın yaşını tayin edebilmek için gagasına ve gagasının üzerindeki kahverengi banda bakılır. Yavru papağanlarda burun deliği daha belirgindir. Yavrularda gaga kahverengiye yakın turuncudur ve bu renk zamanla kırmızılaşır. Bu özellik kırmızı gagalı papağanlar için geçerlidir. Gagası beyaz olan sevda papağanlarında kahverengi olan gaga zamanla beyaza döner. Gagası tamamen beyaz olduğunda, bu papağanın 3 aylıktan daha büyük olduğuna işaret eder.

Sevda papağanı için tercih edilen kafesin, papağanın rahat etmesi için uygun olması gerekmektedir. Tırmanmaya olanak sağlayacak şekilde yüksek olmalıdır. Papağanların uyuması için kafes içinde tünemek bulunmalıdır. Yemi günlük yeteri kadar konulmalı ve suyla birlikte düzenli bir şekilde yenilenmelidir. Kafes temizliği haftada bir defa düzenli olarak yapılmalıdır. Kafes tabanında doğal taş kullanıldığında temizlik daha kolay olacaktır.

Yeni doğduklarında tüysüz ve ufak yapıda olan papağanlar, anne ve babaları tarafından sürekli beslenir. Bunun için anne ve baba papağanlar için günlük mama hazırlanması gerekir. Eğer anne ve baba yavruya ilgi göstermiyorsa, yavru papağan uygun mamalarla sahibi tarafından beslenmelidir. Yetişkin sevda papağanları için yeşil yapraklar, bitki tohumları ve meyvelerle beslenebilir. Mısır, kabak çekirdeği, kırmızı darı, kenevir, ay çekirdeği, yulaf papağan beslenmesi için uygundur. Papağanın tüy dökme zamanında düzenli yulaf verilmesi gerekir. Yumurta, elma, muz, keten tohumu, taze fasulye, fıstık, pişmiş tavuk, ceviz, pirinç, yoğurt, kırmızı biber verilebilecek diğer besinler arasındadır. Muhabbet kuşları için kullanılan yemler sevda papağanları için de uygundur. Günlük düzenli meyve ve sebze ile gerekli vitamin ihtiyaçları karşılanmalıdır.

Sevda papağanı için önceden bakılacak ortam ayarlanmalıdır. Eşli yaşamayı seven sevda papağanı, tek bakılacaksa biraz daha fazla ilgi gerektirecektir. Kafesin bulunduğu yer değiştirilmemeli, el kafese sokulmamalı ve papağan ele alınmamalıdır. Özellikle sabahları çok fazla ses çıkaran kuşa bağırılmamalı ya da kafesin üzeri kapatılmamalıdır. Papağan kendini ne kadar güvende hissederse alışma süresi o kadar kolay olur. Zamanla sahibine alışan papağan yavaş yavaş elle beslenmelidir. Papağan el uzatıldığında korkmadan elden yem alıyorsa, bu alışmış olduğunu gösterir.

Mutlaka kendi cinsleriyle çiftleştirilmesi gereken sevda papağanlarının çiftleşmesi de kolay olur. Tek bakılan ve sonradan çiftleştirilmek için sahiplenilen papağan önce ayrı kafeste tutulmalı ve zamanla birbirlerine alıştıktan sonra aynı kafese alınmalıdır. Üreme dönemlerinde papağanların sesi daha fazla çıkar ve asabi davranışlar sergileyebilirler. Üreme fark edildiğinde kafes için uygun olan yavruluk kafese eklenmelidir. Papağan çiftleştikten 10 gün sonra ilk yumurtasını verir ve diğer yumurtalar 2 gün arayla gelmeye başlar.